Van dertien naar vijf kinderen

 Diny van Gils ( Etten-Leur 1944) is psycholoog en counsellor en werkt mee aan de eerste stiefmoederdag die komende zaterdag in Tilburg wordt gehouden. Zij trouwde 35 jaar geleden met een gescheiden man en werd FULLTIME stiefmoeder van zijn vijf kinderen in de leeftijd van 9-14 jaar.

Diny komt uit een groot katholiek Brabants gezin en is de jongste van dertien kinderen.
     

Die omstandigheden maakten een opleiding of studeren in die tijd onmogelijk. Eenmaal volwassen begon zij een spectaculaire inhaalmanoeuvre.
Zij deed respectievelijk Mavo, Havo, onderwijsbevoegdheid, HBO personeelsmanagement en rondde haar studiepad af met Psychologie aan de Open Universiteit Nederland. 
Ze houdt zich bezig met de problematiek van stiefouders/kinderen en mag zich daarin ervaringsdeskundige noemen.

Fulltime Stiefmoeder

Vijf en dertig jaar geleden werd ik verliefd op mijn huidige echtgenoot Wim, een gescheiden man met vijf opgroeiende kinderen. Die kinderen in de leeftijd van 9 tot 14 jaar waren aan hem toegewezen. In die tijd erg uitzonderlijk.

Ik besloot na ampel beraad de sprong te wagen om met hem in zee te gaan. Een jaar daarna waren we getrouwd en was ik fulltime stiefmoeder. Dat had met name voor mij nogal wat gevolgen.
      Koffie drinken aan de Amstel op zondagmorgen doe je echt niet even met vijf kinderen en zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken. Daar is niet veel fantasie voor nodig. Daarnaast was het delen van tijd en ruimte, dit laatste ook in letterlijke zin, een probleem. Niets was meer van mij alleen. En, behalve het echtelijke bed, niets van ons samen.

Kinderen zijn meestal, letterlijk en figuurlijk erg aanwezig. Zeker als het er vijf zijn. Omdat mijn echtgenoot voor zijn werk veel moest reizen was ik ook nog vaak alleen met opgroeiende en puberende kinderen en dat was lang niet even gemakkelijk.
      Maar ondanks dat er binnen het gezin weinig tijd en ruimte voor mezelf was ben ik wel de weg gegaan die ik voor mezelf belangrijk vond. Al heb ik hiervoor uiteraard concessies moeten doen.

                                                                                        JONGSTE VAN 13 KINDEREN  

Als kind van vijf jaar verloor ik mijn moeder. Mijn vader bleef met dertien kinderen achter. De kans om te studeren was er toen niet maar de wens bleef aanwezig en toen de situatie veranderde begon ik aan een inhaalmanoeuvre. Ik volgde reeds de avondschool (Mavo) toen ik Wim ontmoette. Daarna heb ik Havo, onderwijsbevoegdheid en HBO personeelswerk gevolgd. Een groot deel van mijn arbeidzame leven heb ik gewerkt in de sector P&O.
      Ik vind het erg belangrijk dat je als moeder, maar zeker als stiefmoeder economisch onafhankelijk bent. Dat komt de balans in de relatie alleen maar ten goede.

Als ik mijn positieve bril opzet dan zijn we beiden over veel zaken tevreden. Vanuit een geheel gebroken gezin waarin de moeder het letterlijk en figuurlijk liet afweten zijn de kinderen allen weer ‘goed' terechtgekomen.
      Ze hebben allen hun eigen inkomen. Problemen met drank, drugs of nog erger, zijn ons bespaard gebleven. De angst daarvoor is wel altijd latent aanwezig geweest. Met alle kinderen en kleinkinderen is er regelmatig contact, maar... kijk je naar het geluk van de kinderen en kleinkinderen dan zie je dat de geschiedenis zich, helaas, herhaalt.
      Ook hier weer scheidingen, samengestelde gezinnen en gedeelde kinderen, terwijl ik vind dat de belangrijkste taak in opvoeden is dat je kinderen zichzelf staande kunnen houden. 'Jezelf gelukkig voelen' is naar mijn mening daarin een belangrijke pijler.
      Daarvoor ligt de basis in de eerste kinderjaren en als in die periode je het meest belangrijke wordt onthouden; de onvoorwaardelijke moederliefde, dan worden kinderen daardoor wel beschadigd.


                                                                           VERZORGSTER MET EIGEN REGELS

Ik heb mij nooit een stiefmoeder gevoeld; heb de moederrol nooit gezocht omdat ik vond en nog steeds vind dat de biologische moeder recht heeft op deze titel. Van begin af aan ben ik voor de kinderen een verzorgster geweest, die ook haar eigen regels probeerde te handhaven. Maar als je stiefzonen van vijftien/zestien jaar op zaterdagavond uitgaan en laat in de avond bellen of ze bij hun moeder mogen blijven slapen, terwijl hun vader in het buitenland verblijft, verkoop dan maar eens nee, ook al weet je dat daar totaal geen toezicht of controle is.
Dit heeft tot gevolg dat je ook je eigen normen en waarden moet bijstellen omdat je als stiefmoeder geen enkele grip hebt op dit gebeuren.
Maar verleggen kinderen, ongewild, niet altijd je grenzen? Misschien is dat juist ook wel mooi....

We hebben veel energie in onze relatie gestoken, omdat we beiden van mening waren -en nog steeds zijn- dat kinderen alleen gelukkig zijn met gelukkige ouders. Jaren later, wanneer de kinderen op zichzelf wonen kun je die stelling omdraaien.

                                                                                                 STUDIE PSYCHOLOGIE

Toen ik drieënvijftig jaar was, ben ik begonnen aan de studie psychologie aan de open Universiteit Nederland en heb die met succes afgerond. Gedurende deze boeiende periode was ik lid van het dagelijks bestuur van de studentenraad van de OUNL, met frequente contacten en bijeenkomsten met ondermeer het college van Bestuur, de vaste kamercomissie en de minister van Onderwijs. Momenteel werk ik mee aan een onderzoek voor de stichting stiefmoeders Nederland en neem deel aan de stiefmoederdag op 15 maart a.s. En bij wijze van pilot een aantal gespreksgroepen leiden voor de stichting stiefmoeders Nederland.
Doelgroep; stiefmoeders die willen praten over deze speciale problematiek.