Schlaflos in München & Ersatz TV
Vroeger toen de krant nog een meneer was, had je talenten die konden speuren of schrijven of interviewen.
Vroeger toen er nog veel naar de radio geluisterd werd, had je talenten die konden presenteren, beschrijven of interviewen.
Vroeger toen je nog een bekende Nederlander was als je voor de televisie werkte, waren er talenten die uitstraling hadden, konden presenteren en interviewen.
Nu zijn er talenten in opkomst die excelleren in de nieuwe media.
Het allergrootste talent op dit gebied is volgens mij Annik Rubens, een Duitse mevrouw met Armeense roots, die eigenlijk Larissa Vassilian heet.
Ze woont in München en is vorige week 33 geworden.
Ze is podcaster en vodcaster en werd geinspireerd door ondermeer Adam Curry.
Natuurlijk twittert en facebookt ze en gebruikt ze al die andere computer- en internet mogelijkheden.
Fantastisch programma
Sinds 2005 maakt ze haar podcast Schlaflos in München. Een fantastisch programma , waarin ze op een uiterst subtiele en humoristische manier verslag doet van ‘gewone’ dingen (hoe heeft ze geslapen; waar dacht ze bij het ontbijt aan) tot serieuze zaken en bespiegelingen afgewisseld door interviews met personen, die vaak ook deskundig zijn op het gebied van de nieuwe media.
Daarnaast heeft ze de podcast Slow German, waarin ze vooral Duitse anekdotes vertelt. Ze doet dat vrij langzaam, want het is bestemd voor mensen, die Duits studeren of buitenlanders die Duits verstaan.
VideoPodcast
Sinds februari maakt ze ook een videopodcast onder de naam Ersatz TV.
Al haar talenten, die bij de podcasts al tot hun recht kwamen, komen hierin terug.
Het zijn vooral wetenschappelijke of populair wetenschappelijke onderwerpen, die zij zó humoristisch en natuurlijk aan elkaar praat, dat het werkelijk een lust is om naar te kijken.
Haar programma heet Ni Hao bij Ersatz TV.
In het Duits rijmt dat.
Ni Hao is een Chinese beleefdheidsfrase die letterlijk betekent:
Jij goed! (het gaat goed met je)
Dat ze ook nog aantrekkelijk is, is mooi meegenomen.
Herr Moose
In dit bijzondere televisieprogramma figureert ook Herr Moose.
Een man met een kap op in de vorm van een eland.
Aanvankelijk begreep ik daar de bedoeling niet van, maar als je wat beter kijkt merk je dat het een vorm van zelfspot is.
De eland relativeert diverse zaken en zet de kijker af en toe bewust op het verkeerde been.
Podcast Awards
Annik won in 2005 de Amerikaanse Podcast Award voor de beste niet-Engelse podcast. In 2006 kreeg zij niet de eerste Duitse Podcast Award, maar was ze al een dermate grote autoriteit, dat ze direct een Ereprijs kreeg. ’Ik voelde me een soort Johannes Heesters’ zei ze bij die gelegenheid. Dit jaar ontving zij de Europese Podcast Award.
Ik heb haar gevonden op de site van Anne Frid de Vries, een Nederlander die in Israël woont. Anne (Te Gast 14) is een groot podcastliefhebber.
Hij luistert dagelijks uren naar een grote diversiteit podcasts en doet daar verslag van op zijn weblog.