Woede op het schoolfeest

(Door Iris Driessen, docent Nederlands VWO/Gymnasium)

Ze is blijven zitten.
Totaal onterecht volgens haar. Als ze namelijk die eerste keer voor de toets niet te laat was geweest, dan had ze haar herkansing niet verspeeld. Dan had ze een voldoende kunnen halen en dan zou ze in theorie een 6 kunnen staan. En als ze iets meer tijd had gehad voor de toets Spaans, dan zou ze ook daar een voldoende voor kunnen hebben gehaald. Dat zou weer betekenen dat ze weliswaar vier onvoldoendes op haar rapport zou hebben, maar ze had dit ook al met haar mentor besproken en die zou dan weer een goed woordje voor haar kunnen doen zodat ze misschien wel met een taak over zou kunnen gaan. Die taak zou ze natuurlijk goed maken en dan zou ze na de zomervakantie in de vijfde starten.

Maar dit was al haar tweede keer in de vierde. Haar verhaal klopt in  haar hoofd, maar de cijfers liegen er niet om en over haar inzet, werkhouding en haar kans om te slagen, daar zijn de collega’s niet enthousiast over. Dus blijft ze zitten en moet ze van school af.

Ik geef haar geen les dit jaar en ik hoor haar verhaal op het schoolfeest. Ze is woedend, verontwaardigd en verdrietig tegelijk. Ik ga met haar een kroegje in om even bij te komen. Ooit bleef ik ook een keer bijna zitten. Ook totaal onterecht, vond ik. Ik heb toen een brief naar de schoolleiding geschreven waarin ik een vurig pleidooi hield voor mezelf. Open en eerlijk, lekker reflecteren. En het werkte, ik mocht over.

Zij besluit hetzelfde te doen en diezelfde nacht nog krijg ik een brief van haar om even te controleren op spelfouten. Het is hartverscheurend.

Ze schrijft dat haar liefste wens is om haar moeder trots te maken. En dat kan alleen maar als ze een diploma heeft. Ze werkt veel, ze heeft twee baantjes naast school, maar dat doet ze omdat haar vader het gezin heeft verlaten toen ze acht was. Het gezin is al een paar keer bijna uit hun huis gezet omdat ze de huur niet konden betalen. Zij werkt en draagt haar salaris af. Voor de huur. Daarom blijft er weinig  tijd over om te studeren en daarom heeft ze stress en is ze vaak een pain in the ass op school.

We wisten dit niet.

Maar helaas: voor de schoolleiding is dit niet genoeg om haar nog een kans te geven.

Die ochtend zit ik bij een revisievergadering. De ouders van Laurens willen graag dat we hun zoon nog een keer bespreken in de vergadering. Ook Laurens is in principe voor de tweede keer blijven zitten in dezelfde klas. Laurens heeft last van migraine. Laurens is ook een pain in the ass. Laurens heeft een vader en een moeder die mondig genoeg zijn om hun zoon in de revisievergadering in te brengen.

Laurens mag over. Mits dit en mits dat… Maar hij mag naar klas vijf.

Het zit me niet lekker, Hij wel, zij niet. Het klopt niet.

Ik ga naar de schoolleiding en vertel wat me dwars zit. Dat Laurens-met-mondige-‘rijke’-ouders wel deze revisiekans krijgt en zij niet.

Er wordt in allerijl toch een vergadering ingelast.Ze krijgt een kans. En nee. Ze mag toch niet blijven. De argumenten zijn helder.

Ik vind het jammer voor haar, maar nu hebben we er wel alles aan gedaan.
’s Middags zie ik haar. Ze zit op een bankje, buiten, in de zon. Ik ga naast haar zitten. Ze legt haar hoofd op mijn schouder. We zeggen niks. Dat hoeft ook niet.

Dit is een knokker. Ze komt er wel.

   

Zie HIER voor alle Juffen