Gerommel in het paradijs

(Door Rolf Weijburg)

Het paradijselijke imago van de Seychelles dat de wereld werd voorgeschoteld was slechts een dun laagje aan de buitenkant van een land dat zijn onschuld allang had verloren.


Couppogingen

Tijdens een staatsgreep in 1977, een jaar na de onafhankelijkheid, greep premier France-Albert René de macht.
      Het nieuwe regime werd herhaaldelijk geconfronteerd met couppogingen waardoor de paranoia toenam en René zich ging omringen met Tanzaniaanse militairen en Noord Koreaanse elitetroepen.
      Tegelijkertijd werd de repressie steeds groter.

Het was maart 1986.

Ik had de hele dag door het zuidelijk deel van Mahé eiland gelift en gelopen. Ik had geluncht in een klein restaurant aan de Anse aux Poules Bleues.
      De kippen liepen er los en waren blauw geverfd.
De Belgische uitbater, een persoonlijke vriend van President René, had me trots een reeks littekens laten zien die diagonaal over zijn borst liepen.
      “Mitrailleurkogels uit mijn huurlingentijd”, had hij grijnzend verkondigd.

Aan het eind van de middag was ik beland op het fraaie strand van Anse Royale waar talloze kinderen verkoeling zochten in het lauwe water.
      Ik was op zoek naar bier voor de dorst.
Seybrew heet dat hier, en omdat er buiten de hotels nauwelijks bars of cafés waren, dronken de mensen het in de winkels.

Er stond zo’n winkeltje langs de weg, ik liep er naar binnen en bestelde een biertje. Ik was de enige klant. De dame achter de toonbank schoof me een koele Seybrew toe en begon een praatje.
      Eerst voorzichtig informerend maar al gauw als een waterval.  
Of ik die groepjes Noord-Koreanen niet had gezien die alles hier in de gaten hielden.

Beesten zijn het. Ze moeten president René in het zadel houden en in ruil daarvoor mag Noord-Korea alle vis uit onze wateren vissen. Zo blijft er voor ons niks over. En kijkt U eens naar uzelf, U staat hier te drinken omdat de regering bang is voor opstandjes als er gewone bars zouden zijn. De regering is bang en wij zijn de dupe. Om zes uur is alles gesloten en verlaten op Mahé, dan durft niemand meer op straat uit angst voor de Noord-Koreanen die je ondervragen, je slaan soms, of erger. Ik wil hier zo graag weg. Naar mijn kinderen. Naar Engeland, daar hebben we ze van ons gespaarde geld naar toe kunnen sturen. Als ze hier waren gebleven hadden ze op veertienjarige leeftijd naar Saint Anne Island moeten gaan, waar ze twee jaar lang gedrild en gehersenspoeld en tot robots van de regering zouden worden gemaakt. National Youth Service heet dat, maar onder het mom van Dienst aan de Natie is het gewoon een strafkamp. Een jeugdgevangenis. En als ze er dan na twee jaar uit waren gekomen hadden ze nog niet eens zelf een baan of beroep mogen kiezen. Dat bepaalt de regering. En de rest van de wereld denkt dat dit het paradijs is?

Er kwam nog een klant binnen. Angstig keek de dame naar de donkere schaduw in het felle licht van de deuropening. De man bestelde een bier, ik dronk mijn flesje leeg, betaalde en wilde de deur uitlopen.

“Hey Mister”.

De nieuwe klant pakte het ingelijste portretje van president René dat hier overal verplicht aan de muur hing, en veegde het langs zijn achterste.

“Welcome to Seychelles!” 

France-Albert René (1935), zoon van plantagehouders, zogenaamde Grands Blancs, op het verre Farquhar Island, studeerde rechten in Londen en keerde in 1958 terug naar de Seychellen waar hij als advocaat aan het werk ging.
      Hij was oprichter van de SPUP, de Seychelles People’s United Party en in 1976 werd René premier onder de eerste president van een onafhankelijk Seychelles, James Mancham.

      Ontevreden met het bewind van Mancham die werd verweten een dandy te zijn die zich slechts wilde inzetten voor feesten en braspartijen voor de internationale jetset en vaker in het buitenland was dan in de Seychellen, pleegden in juni 1977 militante aanhangers van de SPUP die in het Tanzania van Julius Nyerere waren opgeleid, een coup terwijl President Mancham voor een congres in Londen was. Hoewel René altijd heeft volgehouden niet op de hoogte te zijn geweest van de op handen zijnde staatsgreep, liet hij zich gewillig tot president uitroepen.

      Binnen een jaar hadden de Seychellen een nieuwe grondwet waarin de president belangrijke bevoegdheden kreeg toebedeeld en het land officieel een eenpartijstaat werd. Onzeker van hun toekomst ontvluchtten vele, vooral rijke, Seychellers het land terwijl de rest van de bevolking te maken kreeg met avondklokken, intimidatie en repressie.

      Meerdere couppogingen volgden, ditmaal opgezet door aanhangers van Mancham die in Londen in ballingschap was gegaan, maar ze werden telkenmaal in de kiem gesmoord. Ook Amerika werd verdacht van een couppoging omdat het ''t socialistische regime een gevaar achtte voor zijn net operationeel geworden basis op Diego Garcia in  het British Indian Ocean Territory ten oosten van de Seychellen.

Kortom: het rommelde flink in het paradijs.

 

 

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

 KliHIER voor alle afleveringen