CARIBEN
Het Eiland van Te Veel Koningen
Linksonder: Redonda 
(Door Rolf Weijburg)
Enkele fregatvogels vlogen met ons mee terwijl het lage Barbuda rap achter de golven verdween. Antigua, het veel hogere hoofdeiland van het op 13 na kleinste land ter wereld Antigua & Barbuda, presenteerde zich al wat wazig aan de einder. De zee was rustig, de wind was goed, de catamaran was in zijn element. De dag zeilde voorbij. Af en toe jaagde een roofvis een school vliegende vissen uit het water en vlogen tientallen zilveren vliegtuigjes over de golven – de vissen doen me altijd denken aan die kleine plastic vliegtuigjes die je vroeger had, met twee opwindbare vleugeltjes – en soms kwamen ze op het dek terecht.
We naderden Antigua. In het zuidwesten zagen we de rokende kegel van Montserrat, een Brits Overzees Gebied dat al sinds 1995 leidt onder vernietigende vulkaanuitbarstingen. Maar iets ten noorden daarvan zagen we nóg een eiland. Veel kleiner dan de andere eilanden in de omgeving.
“Redonda”, kleurets van Rolf Weijburg
Daar lag Redonda.
Hoewel het eiland vlak bij Montserrat ligt en dicht bij Nevis, werd Redonda in 1967 het derde eiland (als we de satellieteilandjes rondom Antigua niet meerekenen) van de staat Antigua & Barbuda. Onbewoond maar met “historie”.
Het eiland meet amper twee kilometer bij vijfhonderd meter en reikt op het hoogste punt net onder de driehonderd meter. Er is weinig vegetatie. Er wonen niet zo veel vogels meer, er zijn ratten en een bijzondere hagedis. En er zijn geiten. Mensen zijn er niet. Het eiland is bijzonder steil en rotsig en er aan land gaan kan alleen met grote moeite en bij uiterst kalm weer.
King Felipe
Toch was Matthew Dowdy Shiell, een handelaar en prediker uit het naburige eiland Montserrat, er aan het einde van de 19e eeuw ooit eens aan land geweest en had zich bij die gelegenheid tot Koning van Redonda uitgeroepen. Het eiland werd in die tijd bewoond door maar liefst honderdtwintig arbeiders die er de stinkende guano, fosfaatrijke vogelpoep, zeg maar kunstmest, van de rotsen schraapten.
Een onmogelijke plek om te wonen en werken gezien het feit dat er nauwelijks een stukje vlak land te vinden is. Er was een steiger aangelegd via welke de guano verscheept kon worden. De lucratieve guanowinning duurde voort tot aan het begin van de Eerste Wereld Oorlog. Toen werden de activiteiten gestaakt en vertrokken de arbeiders.
Daarna heeft eigenlijk niemand zich meer om Redonda bekommerd. Ook Matthew Phipps Shiell, na acht dochters de eerste en enige zoon van Matthew Dowdy, die op vijftienjarige leeftijd tot King Felipe, King of Redonda was gekroond, niet echt.
Matthew Phipps Shiell verhuisde in 1885 naar Engeland en werd als M.P. Shiel (de tweede L verdween ergens onderweg) een bekend auteur van fantasy en science fiction boeken.
King Juan I
Bij zijn dood in 1947 ging zijn literaire nalatenschap over naar zijn Londense uitgever, de dichter John Gawsworth die ook, als King Juan I, de titel Koning van Redonda erfde.
De nieuwe koning was bijzonder verguld met zijn titel en vertelde iedereen die het maar horen wilde over zijn nieuwe positie. Hij zette Redonda’s hoogste punt als King Juan’s Peak op de kaart en op zijn schoorsteenmantel bewaarde hij een koekjestrommel met wat as van M.P.Shiel waarvan hij bij gewaardeerde gasten een klein schepje door de thee roerde.
Maar Koning Juan I was ook een fervent drinker, en dan heb ik het niet over thee. In zijn stampub “The Alms” in Londen sloeg hij menige pint achterover. Zoveel zelfs dat hij aan lager wal raakte en met titels begon te strooien: in ruil voor een avondje doordrinken in de Pub, kon je zodoende al gauw een Redondaanse adellijke of prinselijke titel van hem krijgen.
Hij zette advertenties in de krant waarbij hij het hele Koninkrijk te koop aanbood, inclusief de titel Koning van Redonda en zo kon het gebeuren dat er eind jaren negentig wel tien Koningen van Redonda waren (en een Koningin) die allemaal aanspraak maakten op de troon. King Juan II, King Bob the Bald, King Leo, Queen Maggie, King Xavier, om er maar een paar te noemen. Op internet vind je nogal wat sites waar de diverse koningen elkaars titels betwisten. Bedriegers en charlatans zijn het!
King Bob the Bald
Sommigen bleven op de achtergrond, anderen waren actief en gedecideerd om het Koninkrijk op de wereldkaart te zetten. King Bob the Bald bezocht het eiland en plantte er de nieuwe Redondaanse vlag.
Bij die gelegenheid verklaarde hij:
“… Thus a new Kingdom, friendly to all, especially Cuba, Bhutan, and the islands of Antigua and Barbuda, has appeared in the Caribbean. We intend to be an easy-going, benevolent monarch, strict but fair. For a modest fee not even approaching princely prices We will be available to launch boats, nudist beach clubs, and bar mitzvahs...”
Daar is allemaal vooralsnog weinig van gekomen.
Consulaat
Koning Bob zette zich in 2007 samen met kroegbaas Robert Beech, die hij voor de gelegenheid tot consul had benoemd, in om zijn stamkroeg The Wellington Arms in Southampton tot Consulaat van Redonda om te dopen.
Een prettige bijkomstigheid was dan dat een consulaat geen kroeg was en ook geen openbare gelegenheid, maar een plek met diplomatieke buitenlandse status die buiten de lokale wetten valt waardoor het nationale rookverbod in Engelse pubs en restaurants mooi omzeild zou kunnen worden.
Maar de verzoeken werden afgewezen.
King Michael the Grey
Bij zijn dood in 2009, liet Koning Bob de koninklijke titel na aan King Michael the Grey, die zijn vlag plantte op Redonda en op Antigua werd gekroond, bij welke gelegenheid hij de Gouden Bol (een goud geverfde ananas) en de Scepter van Dienst (een goud geverfde suikerrietstengel) ontving.
Toch niet niks zou je zeggen, maar het geruzie over wie er nou écht de Koning van Redonda is, gaat gewoon door.
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld
Klik HIER voor alle afleveringen