Winter 1993  

Landgenoot

De boot van Travemünde in het Noorden van Duitsland naar Helsinki, hoofdstad van Finland doet er 36 uur over. Aan boord van de 218 meter lange cruiser Finnjet vind je ondermeer drie restaurants, bars, conferentieruimte, casino, supermarkt, een zaal met dansvloer, sauna’s, whirlpools, een zonnedek en een kinderspeelplaats.
       Het vertrek vindt plaats om 3 uur ‘s nachts. Dat is een raar tijdstip, maar je kunt al ’s avonds om tien uur inchecken. Dan is de keus aan jou: ga je naar bed, t.v. kijken in je buitenhut, drink je nog wat, ga je dansen, flaneren, shoppen, gokken, of nog even aan dek uitwaaien. Je komt dan mensen tegen aan wie je kunt zien dat ze zich voor diezelfde keus gesteld voelen.
       De volgende dag bij het ontbijt komt een ouder Nederlands paar aan ons tafeltje zitten. Ze komen er te laat achter, dat wij landgenoten zijn en kijken ons enigszins hulpeloos aan. De man zoekt duidelijk naar een openingszin. Niet zo moeilijk , zou je zeggen als je pas ’s nachts om drie uur vertrokken bent. ‘Heeft u een beetje geslapen? , ligt voor de hand. Beter is: ‘Weet u dat deze boot 25 knopen per uur vaart?’. Het beste: 'Hoopt u ook zo, dat de Oostzee verderop bevroren is en ze de ijsbreker moeten inzetten?' 

       Maar niets van dat al. Na een wat al te lange pauze zegt de man: ‘Gaat u ook naar Helsinki?’