Herinneringen aan een marathon-interview
Het zal u waarschijnlijk niet ontgaan zijn, maar vooruit: volgende week donderdag 19 oktober verschijnt de biografie van Jan Wolkers geschreven door Onno Blom. Titel: Het litteken van de dood.
Die datum is geen toeval, want het is de tiende sterfdag van de schrijver. Blom was toen overigens al met die biografie bezig, want daar was hij in het najaar van 2006 mee begonnen. Hij had toen vooral telefonisch contact met Jan Wolkers, die hem vrijwel dgelijks belde.
Daarna had hij onder meer veel contact met Karina, Jan's vrouw en kreeg hij inzicht in alle nog niet gepubliceerde dagboeken. In de Volkskrant verschenen met grote regelmaat een soort voorpublicaties.
Op 19 december 1986 hield ik voor de VPRO-Radio een marathon-interview van vijf uur met Jan Wolkers. Ik had mij goed voorbereid. Al zijn boeken nog eens gelezen en een voorgesprek gehad in De Lakenhal te Leiden waar op dat moment een tentoonstelling was van zijn beeldhouwwerken.
Het werd een zeer geanimeerd gesprek. Op 2 augustus 2000 sprak ik voor de microfoon nog eens een uur met Jan Wolkers, waarin hij diverse malen dat marathon-interview ter sprake bracht. (Foto)
Toen hij de P.C. Hooftprijs in 1989 weigerde sprak hij niet met journalisten. Maar hij maakte een uitzondering voor de VPRO-Radio alweer vanwege dat interview.
Wim Brands luisterde er in augustus 2009 naar samen met Onno Blom. Zij gaven er commentaar op.
HIER te beluisteren.
En toen verscheen ook deze recensie van Anne Frid de Vries, een Nederlander, die in Israël woont en daar veel naar Nederlandse podcasts luistert.
Ik begon al bijna te denken dat 5 uur, in alle gevallen teveel van het goede is, maar toen begon ik aan het interview dat Ronald van den Boogaard in 1986 had met Jan Wolkers. Dat begint niet alleen goed, dat wordt ook steeds beter. Zo onvoorstelbaar goed zelfs, dat Cor Galis bij de aankondiging van een volgend uur de heren vraagt of het niet wat minder kan. Waarom zo'n oproep, dat snap ik niet helemaal, maar het is, hoe krom ook, wel een sterke indicatie hoe dit sprankelende radio is, die je aan je oordopjes gekluisterd houdt.
Wat mij geweldig bekoort in het interview is het onverstoorbare zelfbewustzijn van Wolkers. Hij stelt dat hij zich niet voorbereid heeft en zo komt het ook over. En zo gedraagt hij zich impromptu en zo vers van de lever is hij geweldig authentiek en authentiek geweldig. Voeg daarbij dat de interviewer zich uitstekend ingelezen heeft en Wolkers waardeert, zonder te vervallen in ademloze bewondering en de twee heren gaan geanimeerd op pad en laten elkaar niet meer los. Op zeker moment laten ook de radiopauzes (nieuws op het hele uur een een kleine storing) de heren niet meer van hun a propos brengen. Je zit er als stille deelnemer aan het intieme gesprek bij. Wat een delicaat genoegen.
Op de site van de VPRO zijn om stompzinnige redenen alle marathon-interviews verdwenen.
Maar u kunt wel de podcasts van het betreffende interview tevoorschijn halen.
Ga HIER (16 sept.2009) naar toe.