Het schilderij van een dode vriend

Geen discussie

Het was in de herfst van 1979.
      Onze vriend, de kunstenaar Ben Admiraal kwam voorrijden. Met zijn collega Marius Roos.
      En met een aanhangwagen, waarin zich dit schilderij bevond. 2.60 meter bij 2.10 meter.
In het kader van de Beeldend Kunstenaars Regeling (BKR) had hij de collage voor een smak geld verkocht aan een instantie van de gemeente Rotterdam.
      Maar omdat er daar na een paar jaar in de burelen geen plaats meer voor was, werd hij in de gelegenheid gesteld om het terug te kopen voor ‘t symbolische bedrag van Fl 1,--.
      Ben vond dat het werk bij ons goed tot zijn recht zou komen. Daar was verder eigenlijk geen discussie over mogelijk.
Hij schroefde een paar pluggen in de muur en hing het op.

Wij raakten in de jaren daarna erg gehecht aan het werk.
      Die vogels in de lucht; dat afgeschermde vuurtorenlicht; die ruimtereis naar een oneindige einder; de mysterieuze witte vlek rechtsonder.
      Maar er waren ook momenten dat wij eraan dachten om het een andere plaats te geven.
Tot 1995. Ben ging dood. Hij was nog maar 53. 
      Vanaf die tijd hebben wij natuurlijk nooit meer overwogen om het weg te halen.

Spaghetti hollanase donderslag

Het is een collage. Schraal geschilderd. Ondermeer met verfrollers. Acryl op linnen.
      Het ‘hekwerk’ bestaat uit gefiguurzaagde plankjes, die zwart geverfd zijn.
Bij de ready-made stickers die schuin over het werk ‘lopen’ staan de volgende teksten:
     
                                                         spaghetti au bon patriot français,
                                              spaghetti hollanase donderslag en
                                                         carattiera italiana.

Eerbetoon op Noordereiland

Ben Admiraal had -zoals vrij veel kunstenaars in Rotterdam- zijn atelier op het Noordereiland.
      Een paar jaar na zijn dood namen zijn vrienden en vriendinnen het initiatief voor een eerbetoon.
Ben werkte zijn laatste jaren ondermeer met ‘kleirozen’.
      Daar was er nog een aantal van over.
Met steun van de bewonersvereniging Noordereiland, de stichting Volkswoningen en het CBKR (Centrum Beeldende Kunst Rotterdam) werd het mogelijk gemaakt om met die rozen een kunstwerk te maken in een ornamentenlijst. 
        Dat werk hangt sinds 22 oktober 1999 op het Burgemeester Hoffmanplein.

Gertrude Stein

‘Een roos is een roos is een roos’ is een vertaling van de dichtregel ‘Rose is a rose is a rose’ uit Sacred Emily van de Amerikaanse schrijfster  Gertrude Stein.
      Het lidwoord 'a' voor de eerste roos heeft zij er later zelf aan toegevoegd.