De meest uitgesproken stukjes
Ik heb ’t al eerder gedaan. Terugblikken op het afgelopen jaar.
Welke stukjes werden ’t meest bekeken?
Op welke stukjes werd ’t meest gereageerd?
Dat zijn lang niet altijd dezelfde verhalen trouwens.
Het gebeurt bijvoorbeeld nogal eens dat mensen een bericht op facebook linken of erover gaan twitteren.
Dan krijgt je een kleine hausse, die een dag later weer is uitgewoed.
Ik heb toch een selectie gemaakt. Arbitrair, enigszins willekeurig en met een lichte persoonlijke voorkeur.
1 januari: Tevredenheid met enig malheur
Ik schrijf een persoonlijk stukje, omdat ik die dag 71 jaar word. Een rare leeftijd.
Een stukje over een vooral tevreden leven met enig malheur. Dat blijkt voor veel wat oudere mensen zeer herkenbaar.
Nog nooit zoveel reacties gehad.
HIER
17 Januari: Digitaal erfgoed
Ik krijg het memorabele bericht, dat mijn weblog is uitgeroepen tot digitaal erfgoed en voor komende generaties zal worden gearchiveerd door de Koninklijke Bibliotheek.
Nogmaals dank voor de felicitaties.
26 februari: Alison Krauss
Mijn rubriek Muziek bij de Borrel blijkt bij nogal wat mensen persoonlijke herinneringen op te roepen.
Anekdotes waarbij muziek en drank een innige symbiose vormen.
Alison Krauss & een hylarisch tafereel in New York.
HIER
30 maart: De wiebelende rechtsstaat
Ik heb in verband met de Paasdagen een quizje gemaakt met een aantal prikkelende vragen over onze ‘’wiebelende rechtsstaat’’. Er wordt behoorlijk druk aan meegedaan. Kritiek is er ook.
‘’Dat zijn toch geen vragen zeg!”
HIER
20 april: Een soort niet-jood verklaring
In een oud paspoort vind ik een visum voor Irak. In 1981 verkregen op de Irakese ambassade in Ankara Turkije.
Het blijkt een soort niet-jood verklaring, want er staat dat het visum niet geldig is als er in het paspoort een verwijzing is naar Israël.
Nooit eerder opgemerkt. "Stom" vindt iemand.
Tja. Het was al druk & ingewikkeld genoeg daar.
9 mei: Alles van waarde is weerloos
Mijn rubriek ZoekPoëzie heeft een betrokken schare lezers.
Mensen die met hartstocht poëzie lezen. Het liefst iedere dag.
Herkenbaar. Ik lees er iedere dag één. (Soms twee of drie of tien).
Dit keer gaat de bijdrage over “De zeer oude zingt’’ van Lucebert. Daarin staat één van de bekendste zinnen uit de vaderlandse poëzie: ‘’Alles van waarde is weerloos’’.
14 juni: Xander Bogaerts
Het ontgaat de sportredacties in Nederland dat de op Aruba geboren honkballer Xander Bogaerts in de Amerikaanse Major League de sterren van de hemel speelt.
Hij slaat in twee opeenvolgende wedstrijden acht honkslagen, waaronder twee homeruns en heeft op dat moment het hoogste slaggemiddelde van alle profs in de USA.
‘’This is too good’’, verzucht een gelouterd Amerikaans honkbalverslaggever.
30 juli: Dyab Abou Jahjah
Dyab Abou Jahjah is zomergast bij de VPRO. Een door menig schrijver, columnist en opinievormer omstreden keus. Ik schrijf dat ik juist heel benieuwd ben naar de man en de keus van de VPRO niet alleen moedig maar ook interessant vind.
Er zijn vaste lezers, die het met me eens zijn, maar er is ook kritiek en een enkeling besluit zelfs om mij nooit meer te lezen.
Vooral omdat ik heb geschreven die riedels wel te kennen, dat kritiek op Israël hetzelfde is als antizionisme en dus antisemitisme.
Doei!
Dat had ik in 1979 al op mijn bordje gekregen.
7 augustus: Walter Slosse
Mijn oud-collega Walter Slosse overlijdt plotseling tijdens een bezoek aan Lübeck.
Peter Flik schrijft een persoonlijke herinnering, die in Hilversum en omstreken de nodige aandacht trekt.
16 september; Rampeneiland Nauru
Rolf Weijburg begint zijn mooie serie over de 25 kleinste landen in de wereld.
Hij bezoekt al die landen, fotografeert, schetst en schrijft dagboeken vol.
Daar maakt hij een atlas van met etsen uit al die landen.
De eerste aflevering gaat over het kleine eilandje Nauru in de Stille Zuidzee.
Een rampeneiland, dat net in het nieuws is geweest omdat Australië er tegen forse vergoedingen vluchtelingen naar toe stuurt.
28 oktober: Fanø; een Waddeneiland
Een reportage over het meest noordelijke Waddeneiland Fanø in Denemarken.
Wij worden rondgeleid door een Engelsman, die zich daar gevestigd heeft.
Nog nooit zoveel lezers in Denemarken gehad.
13 november: Poëzie in de Broekpolder
Ik laat de hond van mijn dochter uit in de Vlaardingse Broekpolder en kom poëzie tegen op een afvalbak.
En dat op een zwaar vergiftigd terrein.
2 december: De genoegens van Toronto
Toronto is niet de hoofdstad van Canada, maar wel de grootste en de prettigste. Zeer multicultureel, want de meerderheid van de bevolking heeft geen Canadese roots. Dit leidt niet of nauwelijks tot grote problemen. Het is er relaxed; veel meer dan even verderop in de USA.
Daarom besluit ik met een paar foto's en een proost op ons samen. Prettige Kerstdagen!